Het Roze Olifantje – Ik denk er niet aan

Archief voor juni 2009

maandag 22 juni 2009   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Koop nu EU-gecertificeerde cannabiszaden

Het is zondagavond. Uit pure verveling maak ik nog een zap-rondje. Mijn automatische piloot wordt uitgeschakeld als ik de tv-commercial van HempFlax zie. “Compenseer jouw CO2-uitstoot met 100% legale cannabis.” Dit kan niet waar zijn. Ik vind dit óf een enorm slechte grap, óf gewoon een belachelijke zaak. En voor wat het waard is: het bedrijf HempFlax is gevestigd in Oude Pekela.

HempFlax bestaat overigens als jaren. Het is zelfs wel eens onderwerp van gesprek geweest in de Tweede Kamer. Hier vind je een brief uit 2004 van toenmalig minister van Landbouw Cees Veerman, waarin hij een toelichting geeft over verstrekte subsidies aan HempFlax.


maandag 22 juni 2009   —  2 reacties » Lees meerLees minder

Uberstunt

the_stig_the_stig_6852054x3

Al jarenlang het best bewaarde geheim van de BBC, en de meest gestelde vraag onder liefhebbers van het autoprogramma Top Gear. Wie is toch die roekeloze testrijder met de foute muziek en de Stormtrooper-achtige helm? Wereldwijd passeerden vele namen de revue, maar Jeremy Clarkson c.s. hielden telkens de lippen stijf op elkaar na het stellen van die ene vraag:

Wie is ‘The Stig’?

Gisteravond om 20.00 uur Britse tijd in seizoen 13 van Top Gear kwam eindelijk de legendarische onthulling. Een kippenvelmoment voor deze Rode Hond. Gevolgd door een lang moment van twijfel. Want is het misschien een publiciteitsstunt? Of is The Stig écht al die jaren door deze markante man vertolkt?


vrijdag 19 juni 2009   —  2 reacties » Lees meerLees minder

Als ik zeg O, dan zeggen jullie V

In de categorie slechte aannames presenteer ik u deze week: Jongeren = rappen. Deze commercial/videoclip maakt maar weer eens pijnlijk duidelijk hoe slecht wij soms, als communicatiepro’s, jongeren begrijpen. Buiten het feit dat het concept zwak is en de tekst van het liedje tenenkrommend, loopt de doelgroep er ook niet echt warm voor. Voorgaande zin is bij deze mijn inzending voor de Understatement of the Year-award.


vrijdag 19 juni 2009   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Onbedoeld Goed #10, de jubileumspecial

eenmeisjeenzevenmannen

Taal is een probaat middel om de tijd mee te doden. En ze stond aan de wieg van goedkoop vermaak zoals leesboeken, reclameteksten en de vertelkunst. Qua de vertelkunst: wie een verhaal goed vertelt, laat toehoorders erover nadenken. En degene die een verhaal héél goed vertelt, voorkomt dat ze erover nadenken. Die laat hen er direct in geloven.

Zo zijn vrouwenharten te veroveren. Vooral die van knappe vrouwen. Ook zij zijn een probaat middel om de tijd mee te doden. Op voorwaarde dat ze er aandacht voor hebben, laten ze zich vrij makkelijk inpalmen met een goed verteld verhaal. Knappe vrouwen krijgen alles altijd allemaal in de schoot geworpen. Hoeven nergens hun best voor te doen. Nooit ergens over na te denken. Kunnen het daarom ook niet goed en zijn snel geïmponeerd door een goed verteld verhaal.

Neem een fotomodel, zo mooi dat ze onder de haute couture zit. Ze is mooi en gevuld met pure leegte, waardoor het vreemd is dat je kleren aan ’r kunt ophangen, maar de wetenschap heeft natuurlijk niet overal een antwoord op. Een voorbeeld van een fotomodelachtig lege vrouw is Anne, de hoofdpersoon uit Een Meisje En Zeven Mannen. In de tiende aflevering van Onbedoeld Goed geen reclameteksten, maar vijf zinnen uit dat formidabele boek.

1. “Op Gum Valley heerste geen luxe, tenzij misschien in het hoofdgebouw, maar ze vertrouwde erop dat ze van de vrijheid en het nieuwe leven zou genieten als ze zich minder vreemd voelde en een beetje gewend was aan de zeven mannen.” (Pagina 51.)

2. “Wat is zijn karakter toch een vreemde mengelmoes, dacht het meisje, terwijl ze haar jurk uittrok en op de strijkplank legde.” (56.)

3. “Bezorgd keek Anne naar het stuk lende dat ze in haar hand hield, en schudde haar hoofd.” (59.)

4. “Hij is net een barometer, dacht ze; het ene moment staat hij heel hoog en het volgende is hij weer normaal.” (90.)

5. “‘Wat heeft meneer King hem gegeven?’ vroeg ze aan Rusty toen ze buiten gehoorafstand waren.” (101.)


vrijdag 19 juni 2009   —  3 reacties » Lees meerLees minder

Kunstenaarscollectief Whatspace zit achter teasers

whatspace

Ik neem het over van De Witte Geit, want ik heb de antwoorden. Eigenlijk zijn de teasers geen teasers. Het is gewoon kunst! Het Tilburgse kunstenaarscollectief Whatspace is verantwoordelijk voor de advertenties. In elke advertentie plaatsten zij een afbeelding van een kunstwerk. Op die manier wilden zij rumoer veroorzaken. Tot grote teleurstelling van de initiatiefnemers is dat nauwelijks gelukt.

Mooi initiatief, jammer dat het dan weinig oplevert. Maar dat kan geen reden zijn om niet meer van dit soort plannetjes te bedenken en uit te voeren. Mensen confronteren met kunst is prima en ik ben dan ook voorstander van meer kunst in de openbare ruimte.

In het Brabants Dagblad hebben vier uitingen van Whatspace gestaan. De eerste heeft De Witte Geit gemist. Dat was werk van de Israelische kunstenares Keren Cytter. Om het goed te maken, laat ik hieronder de intrigerende korte film Something Happened van haar zien.


donderdag 18 juni 2009   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Kinderarbeid & humor

Vreemde combi wat mij betreft. Zeker in de context waarin de International Trade Union Confederation een boodschap van toch wel enig belang over de toonbank wil brengen, namelijk: kinderarbeid in lagelonenlanden. Grappig is de commercial wel, maar hij zet mij niet aan tot anders denken over kinderarbeid.

De commercial had wat mij betreft ook kunnen gaan over het maken van gestampte muisjes. Meer weten over humor in de reclame? Zie dan de filosofische verhandeling over de kracht van humor en de macht der gewoonte van Het Zwarte Schaap.


donderdag 18 juni 2009   —  4 reacties » Lees meerLees minder

En dat is drie

teaserdrie500

Ik schreef al eerder over de teasers die in het Brabants Dagblad verschenen. Op 22 mei iets met een ananas en op 1 juni iets met Duitse copy. De Witte Geit ziet deze opvallende advertenties als serie. En in deze vermeende serie verscheen gisteren deel drie: ik vermoed een Grieks tafereeltje. Benieuwd naar afzender en doelstelling ben ik niet meer. Kijk nu gewoon reikhalsend uit naar deel vier.


woensdag 17 juni 2009   —  2 reacties » Lees meerLees minder

En ze leefden nog lang, maar niet al te gelukkig

sneeuwwitje500

De Canadese fotograaf Dina Goldstein is bezig met een serie over prinsessen. Inderdaad, de bekende Disney-prinsesjes. Ze laat zien wat er van hun leven is geworden nadat het boek uit was. Eerlijk is eerlijk: het heeft de dames niet meegezeten. Maar het levert wel leuke beelden op. Haar expositie ’Fallen Princesses’ opent in het najaar, maar op haar site en hier zijn al een paar hoogstandjes te zien.

assepoester500


woensdag 17 juni 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

De kracht van humor en de macht der gewoonte

kidsandtheirhabits

Voormalig Rolling Stones-bassist Bill Wyman heeft een metaaldetector laten ontwikkelen en naar zichzelf vernoemd: de Bill Wyman Signature Detector. Een metaaldetector naar jezelf noemen en er door middel van reclame de detectormarkt mee penetreren, is lachwekkend. En heel slim als je Wyman bent. 

Volgens de bevindingen van sociaal-psychologe Madelijn Strick zorgt humor in reclame ervoor dat men je product onbewust gaat waarderen en wil hebben. Strick kan dat weten, want ze promoveerde onlangs, op 29 mei, op het onderwerp. Ze ontdekte ook, wat ze noemt, de humorparadox: men vergeet de merknaam, omdat er in de reclame iets te lachen valt, maar men wil het product wel hebben zodra het ergens te koop staat. Dat gaat onbewust. 

Als je, zoals Wyman, behalve een aficionado van de schatgraverij, een wereldvermaard muzikant bent, dan kent plusminus iedereen je naam en wordt die niet zomaar meer weggelachen. Een merknaam weglachen, gebeurt wel als je, zeg, gepofte granen met fruitsmaak en -kleur ‘gewoontevormend’ noemt in de kopregel van een advertentie en in de eerste regel van de bodytekst schrijft dat kinderen net als mensen zijn – en meestal tot op de bodem van een kom graven, mits er iets te halen valt. 

Wanneer je in het vervolg van die tekst laat weten hoe ouders hun kroost zo snel mogelijk verslaafd krijgen aan de gewoontevormende granen, dan is het kwaad geschied. Dan wordt er gelachen en is de merknaam, Trix, op slag vergeten. Maar erg is dat niet, aldus de Nijmeegse sociaal-psychologe. “Een goed gevoel bij een merk is belangrijker dan merkherkenning. En als je een merk bij herhaling aan humor koppelt, ontstaat dat gevoel. Het merk wordt dan instinctief gekozen in de winkelschappen.” 

De vaklui die lang geleden de reclame voor Trix maakten, waren natuurlijk geen ezels. Ze wisten allang van dat mechanisme. Ze wisten dat humor vrolijk stemt en zich prima leent als marketinginstrument. Ze ontbeerden alleen de wetenschappelijke bewijsvoering van Strick. Ze wisten ook dat het handig is om kinderen verslaafd te maken aan je product. Zoals ze evengoed wisten dat een kind eerst een gewoonte vormt en de gewoonte daarna het kind.


woensdag 17 juni 2009   —  Nog geen reacties » Lees meerLees minder

Voordeel met terugwerkende kracht?

Heb je de Vodafone-commercial al gezien? Die ene waarin Vodafone je, met behulp van een blije ganja-man, een mooi zomerpakket aanbiedt? Zodat je mobiele kosten als je vanuit een ander land belt, niet uit de hand lopen? Roaming heet het in de volksmond, die truc van alle mobiele netwerkbeheerders in Europa. En daarmee wordt nogal grof geld verdiend door de netwerkbeheerders.

Vodafone brengt de oplossing: het Vodafone Passport. Eén starttarief en bellen maar, tot je financieel een ons weegt. De oplossing die Vodafone brengt als een gemakkelijk zomerfeestje is een farce. Moet ik nu echt iets dat een jarenlang nadeel is geweest voor mobiele bellers, als een voordeel zien? Moet ik het echt als de verlossing zien? Dacht het niet. Want ik betaal, ondanks het Passport-pakket, nog steeds te veel. Het is niet voor niets dat roaming al tijden op de agenda van het Europees parlement staat als volksverlakkerij nummer 1.