Het is Nederland niet ontgaan, er is een Roze Olifantje geboren in blogland. Net even online casino anders dan andere blogs. Sinds de launch, gisteren, wordt er belachelijk veel gekeken naar Het Roze Olifantje. Blijf kijken, het wordt alleen maar leuker… Wij zijn in ieder geval blij.
Campagne voor zonnebrillen met een iets te makkelijke visuele truc. Maar als je goed kijkt – en best online casino daarom staat ie toch op de site – zie wel hele goede billen…
Mooie ambient voor een anti-vlooienmiddel genaamd Frontline. Speciaal voor je geliefde huisdier. Er wordt op de vloer van een mall een grote sticker geplakt met de afbeelding van een hond. En die hond op de afbeelding heeft geen vlooien, tenminste zo lijkt het, totdat je van bovenaf naar de afbeelding kijkt en je winkelend publiek over de afbeelding ziet lopen… Jip, dan lijken het inderdaad van die lastige vlooien. Very nicely done.
Mooi ding van Sony. Ze hebben een oude techniek uit de kast gehaald, de zogenaamde Zoötroop. Een techniek waarmee, voordat de film bestond, beweging werd gesimuleerd. Aan de binnenzijde van een met sleuven uitgevoerde cilinder bevinden zich beelden in verschillende opeenvolgende houdingen. Als je die maar hard genoeg ronddraait, zie je op een gegeven moment – en bij de juiste omwentelingsnelheid – beweging ontstaan. In dit geval een voetballer. Dit moois is bedacht om de nieuwe Sony Bravia-tv’s te promoten. Ziet er helemaal goed uit!
Vele merken kiezen een celebrity als ambassadeur. Nationale en internationale campagnes worden, vaak met succes, opgeleukt door een bekend gezicht (of lichaam). Toch zien we steeds vaker campagnes die stopgezet zijn, omdat de ster in kwestie zich even niet bewust was van de verantwoordelijkheid die zo’n verbintenis met zich meebrengt.
Denk bijvoorbeeld aan de recente rel rondom olympisch zwemkampioen Michael Phelps en zijn wietpijp. (Phelps verloor zijn contract met Kellogg’s.) Of aan de losse handjes van popster Chris Brown. (Kaumgomgigant Wrigley haalt nieuwe commercial met hem erin van de buis.) Vraag me af of een merkcampagne eigenlijk wel afhankelijk moet zijn van het maatschappelijke verantwoordelijkheidsgevoel van een celebrity. Wat vinden jullie?
Het zit er weer op: carnaval 2009 is dood en begraven. Is het je ook opgevallen dat het feest steeds commerciëler wordt? Danone had een flauwe inhaker op de landelijke tv, André van Duin maakt misbruik van een carnavalskraker om zijn nieuwe tv-programma te promoten (en staat nog nummer 1 in de charts ook) en de niet te missen Gebroeders Ko profiteren van het Fons-effect. Dat het ook anders kan, bewees Guus Meeuwis met zijn lied Drink Schrobbelèr: 100% relevantie.
