Ik hing gisteren lam voor de tv. Zo lam dat de diverse reclameboodschappen volledig langs mij af gingen. Tot deze man in beeld kwam. Rommelig rondlopend, lijkt hij niet te weten wat hij doet. Hij frommelt wat aan kleding die op bed ligt.
Opeens verandert het camerastandpunt. De man zit eenzaam op bed in dramatisch ‘pluizig’ licht dat de eenzaamheid benadrukt. En wat er volgt, zorgt bij mij voor een brok in de keel. Het voelt echt, het lijkt echt. Het is echt. Mooi gedaan van Monuta.
