Je kent ze wel, die commercials voor medicijnen. Man of vrouw heeft pijn, kijkt moeilijk en steunt en kreunt wat af. Dan verschijnt het medicijn ten tonele, en warempel: lachende gezichten.
Zo ook in deze saaie commercial van Aleve. Oké, het visuele geintje van de klok is leuk gevonden, al geloof ik niet dat dit de meest praktische opstelling is voor de buxus op je oprit. Maar genoeg voer voor de Bruine Beer in de rest van deze commercial: het slappe verhaallijntje, het slechte acteerwerk, het suffe stockmuziekje. 13-in-een-dozijner kan het bijna niet.
En als we de klok, de bijbehorende pijnen en de rest van het verhaal volgen kom ik tot nog iets vreemds.
Gelukkig geen rugpijn bij de presentatie in het midden van ronde tafels.
Gelukkig geen spierpijn bij het gaan zitten op een terrasje.
Gelukkig geen gewrichtspijn bij het oppakken van het kinderfietsje.
Ik kan me een intensievere dag voorstellen qua inspanning. Misschien moet die luien donder gewoon wat meer beweging krijgen en wat gaan sporten.