Komkommertijd. De periode van het jaar waarin we ieder nieuwtje voorzien van een ventiel, zodat het lekker groot opgeblazen kan worden. Zo ook Jan & Yolanthe-gate. Wat begon met de beveiligingsbeelden van een parkeergarage, is nu uitgegroeid tot de hype van Komkommertijd 2009. Even een korte update voor de mensen die onder een steen hebben geleefd (bewust of onbewust).
Yolanthe wordt gesnapt met Wesley, Jan blijkt het te doen met Lisa, relatie kapot, Jan wordt op z’n jantje geslagen door Wim, de ex van Lisa, Yolanthe haalt het huis leeg van Jan, moeder van Jan spreekt publiekelijk van schande, moeder van Yolanthe vindt dat de moeder van Jan zich er niet mee moet bemoeien, Yolanthe gaat lekker op vakantie met Wesley.
Tot zover deze aflevering van de komkommersoap, die als voer dient voor de Albert Verlindes van deze wereld. Tv-programma’s openen ermee, weblogs staan er vol mee. Ook met grappen en grollen. Van het interview van de moeder van Jan maakt iemand een rap. Iemand anders meldt zich aan op Marktplaats onder de naam Yolanthe en zet onder andere een Televizier-ring uit 2003 te koop.
Van dat laatste geintje verscheen gisteren een commercial online. Die moet ons argeloze internetters doen geloven dat het een heuse Bavaria-commercial is, maar De Witte Geit is niet voor één gat te vangen.
Zoals je ziet: de typografie lijkt heel goed, maar is het net niet. Door een overijverige consument gemaakt dus. En daarmee rijst bij mij de vraag: moet je als merk nu blij zijn met dit soort initiatieven? Of moet je dit soort grappen zo snel mogelijk de kop indrukken?
Het geeft natuurlijk wel aan dat mensen je merkwaarden helemaal begrijpen en het zelfs kunnen koppelen aan iets actueels. Sommige merken lokken het juist uit. Neem KitKat, die consumenten vroeg een nieuwe KitKat-commercial te maken. Of Heineken, die een wedstrijd uitschreef om het vervolg op de Walking Fridge te bedenken.
Maar aan de andere kant: misschien wordt je merk wel geassocieerd met zaken waarvan je liever vrij blijft. Neem bijvoorbeeld de Polo-commercial, met de zelfmoordterrorist die een aantal jaar geleden werd gemaakt. Volkswagen ontkende de commercial zelf gemaakt te hebben en distantieerde zich van de inhoud. Feit is wel dat het filmpje online veel bekeken en geprezen werd.
Maar goed. De Witte Geit zou De Witte Geit niet zijn als hij nu een antwoord klaar zou hebben. Daarom: wat denken jullie? Consumenten aan de haal met je merk: handen op elkaar of handen in het haar?
Zo’n goed bericht en toch nul reacties nog. Ik zeg in eerste instantie: handen op elkaar. Een nepreclame voor jouw merk, gemaakt door anderen, kan niet schadelijk zijn zolang je kunt zeggen en aantonen dat anderen hem hebben gemaakt.
Kun je dat niet, omdat een venijnige parodie op jouw reclames overtuigt, kwaad doet geschieden en je imago al een eind helwaarts brengt, zodat niemand nog naar je wil luisteren, bijvoorbeeld wanneer je zelf de laatste bent die hoort van de moordende parodie op reclames voor jouw merk, doordat de na-apers het voor jou verborgen hielden, wat onwaarschijnlijk is maar niet onmogelijk, dan trek je de haren uit je hoofd.
De parodie moet dan wel profi uitgevoerd zijn. Voorbeelden heb ik niet. Dacht in een flits aan Buckler-bier, maar dat zou een slecht voorbeeld zijn, omdat het er helemaal niks mee te maken heeft.
Lastige kwestie. Interessant ook. Misschien ga ik er straks langer over nadenken en kom ik nog met een andere reactie. Eentje waarover langer nagedacht is, niet per se een betere.
Nog een mooi voorbeeld: http://www.youtube.com/watch?v=8KsaJOim6fQ
3navigate…
…