Maar soms ook niet. Guernica, een beroemd schilderij van Picasso naar aanleiding van het terreurbombardement op de gelijknamige stad in 1937, is zonder er echt bij na te denken gebruikt om een restaurant aan de man te brengen. De geschiedenis leert weinig blijkt eruit. Hoe kun je zo smakeloos zijn om een schilderij dat ter ere van de gestorven burgers van Guernica is gemaakt, te misbruiken als reclame-uiting voor je restaurant?
Handig, dat wel. Veel mensen zullen het schilderij kennen en het brengt je dan snel bij het soort eten: tapas. En dan rest nog de pay-off: “Curitiba with a dash of Spain.” Daar wordt het laffe drama van Guernica zelf gereduceerd tot een ‘dash’. Doortrekken die hap!
Boven: de uiting van het restaurant. Onder: het origineel van Picasso.
Ik weet niet wat ik erger vind:
a) dat de makers hun research naar dit schilderij niet gedaan hebben, of
b) wel research gedaan hebben, maar denken dat de doelgroep toch niet weet wat het onderwerp van het schilderij was, of
c) de lafheid van het idee, ongeacht de slechte knipoog naar die gruwelijke gebeurtenis.
a, b of c, een bruine beer is het zeker.
Als je naar het spugende paard kijkt, is het eten naast het gevoel voor communicatie, ook slecht.