Het Roze Olifantje – Ik denk er niet aan

Posts getagged met ‘bureau’

maandag 3 augustus 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

De stijve in een tijd van slapte

recreatie

Wellicht van interesse voor mannelijke saunabezoekers, is het volgende. Vorige week ontstond ophef over de huidschade die kunstmatig zonnen veroorzaakt. Saunakenner en voormalig snackbarhouder Fons Biemans ziet een ander gevaar. “Mannen die een stoombad nemen, schaden daarmee het nageslacht.”

Elke idioot kan uitleggen waarom een stoombad slecht is, meent Biemans. “Ik dus zeker. Ik ben idioot geboren, omdat mijn ouders de eersten van Nederland waren met een stoombad. Mijn vader lag drie keer per week te verweken in water van 48 graden, voordat hij mij verwekte. Desondanks heb ik goed geboerd als friturist, al had het beter gekund. Ik ben van de generatie die kon rentenieren na zeven jaar hard werken”

Toen Biemans op zijn 35e stopte met werken, had hij alle tijd om sauna’s te bezoeken. “Ik deed dat om vrouwen al bij de eerste ontmoeting naakt te kunnen zien. Om dompers te voorkomen, zal ik maar zeggen. Ik ben nu eenmaal een actieve vrouwengek en variatie in spijs doet eten, zolang alles er presentabel uitziet. Dat is in de snackbar niet anders dan in de sauna.”

Biemans gaat verder: “Maar waarom een stoombad voor mannen slecht is – dat zal ik uitleggen. Testikels horen uit hoofde van succesvolle voortplanting altijd twee graden kouder te zijn dan de gewoonlijke lichaamstemperatuur van circa 37 graden. Daarom bevinden ze zich buiten het lichaam. Raakt het lichaam buitengewoon verhit, zoals in een heet stoombad, dan begint de balzakhuid te rekken. Op die manier raken de juwelen verder van het lichaam verwijderd.”

Na een tactische pauze vervolgt de oud-friturist: “Zo wordt geprobeerd ze te koelen. Vergeefs allicht. In het stoombad kunnen testikels afdrijven wat ze willen, ze blijven te warm. De doorsneevrouw vindt die verweking onaantrekkelijk, kan ik zeggen. De stijve in een tijd van slapte is natuurlijk ook geen gezicht.”

Dat mannen nog in stoombaden gaan zitten, komt door de ingenieuze reclame die ervoor gemaakt wordt, aldus de vrouwengek. Bijvoorbeeld door saunabouwer VSB, die naakte vrouwen, die aan het schoonheidsideaal voldoen, stomend afbeeldt op zijn bedrijfswagens. Biemans: “Die vrouw op de foto, die heb ik trouwens nog om de Gulliver gehad.”


dinsdag 21 april 2009   —  1 reactie » Lees meerLees minder

The truth in advertising

adfobackpage3

Het gaat niet goed in Nederland en dus ook niet in reclameland. De recessie, waar geen bureau last van heeft als je het op de man af vraagt, hakt er flink in. Onnodig om te zeggen – maar ik doe het toch – dat het niet leuk is voor iedereen die erdoor getroffen wordt.

Het Roze Olifantje wil die mensen daarom een hart onder de riem steken. Een ode brengen aan alle hardwerkende reclamevrouwen en -mannen die het vuur uit hun sloffen lopen voor bureau en klant en toch hun ontslag kregen. Om redenen die begrijpelijk zijn, maar verre van leuk.

En omdat niemand het verdient zijn baan te verliezen door slechte inschattingen van bankiers of hysterische beurslopers, stellen wij van Het Roze Olifantje het volgende voor: maak voor één keer de voorlaatste pagina in Adformatie een ‘hulde-pagina’ voor alle ontslagenen van de afgelopen periode.

Met naam, laatste functie en telefoonnummer als het even kan, zodat ze weer snel aan de bak kunnen. Tijd voor nieuwe kansen, kopt een advertentie op de carrièrepagina. Pakt Adformatie die kans?


woensdag 8 april 2009   —  2 reacties » Lees meerLees minder

Boekrecensie #2: Check Mail

checkmail

Ondanks dat het een grijze muis is – want het onderwerp stamt uit 2001 – een review van dit boek: Check Mail van Matt Beaumont. Een erg vermakelijk boek over een fictief reclamebureau in London: Miller-Shanks. De opzet ervan is uniek. Het verhaal is geschreven aan de hand van het mailverkeer binnen het bureau. Even wennen. Maar dat wennen gaat vrij snel. Binnen een paar bladzijden weet je wie wie is, met wie ze mailen en wat het onderwerp is.

Binnen het bureau werken onder andere een megalomane CEO die niet onderdoet voor een gemiddelde dictator, een pacifistische copywriter met een rugzak vol principes, een handvol artdirectors die bovenmaats verslaafd zijn aan seks en drank (niks nieuws dus), een creatief directeur die al in het graf ligt zonder dat hij dit beseft en een kruiperige cliënt service director met opvallend bruine armen.

De rode draad is de pitch op het account van Coca-Cola en een mailserver die voortdurend, als de CEO een interne mail wil versturen, ervoor zorgt dat deze mail ook terechtkomt in Helsinki. Daar bevindt zich namelijk een andere vestiging van de Miller-Shanks-groep. Ik heb regelmatig in een deuk gelegen. Ik herken, ondanks dat het erg dik is aangezet, toch wel heel veel uit het mooiste vak ter wereld.

Auteur: Matt Beaumont
Taal: Nederlandstalig | Vertaald door Ineke van Bronswijk
Afmetingen: 137x22x215 mm
Gewicht: 544 gr
ISBN10: 9032507451
ISBN13: 9789032507459

Verkrijgbaar bij onder andere Bol.com